De filosofische eekhoorn
Een verslag van de filosofische speurtocht in de Broekelei in Keerbergen.

uit ‘Klokhuizeke Zomer 2021’

Vele mama’s en papa’s hebben zich in de voorbije maanden van hun creatiefste kant laten zien. Soms kostte het hen veel moeite maar toch vonden ze telkens nieuwe activiteiten uit om te vermijden dat hun kinderen urenlang aan een of ander scherm vastgeplakt bleven. Ook Elise, Tiebe en Runes mama en papa hebben zich vaak afgevraagd wat ze nu nog konden bedenken om onze vrienden te overtuigen. En wanneer het weer een beetje beter was, ging die activiteit liefst van al buiten door. Het belangrijkste was dan altijd een ander woord te vinden voor ‘wandelen’.
Dat intussen beroemde ‘W-woord’ kon altijd rekenen op een ’toch niet wéér wandelen hé mama!’. Dus ‘een zoektocht’ of ‘een heen-en-weertje Dijledijk’ of ‘een toerke Broekelei’ of ‘een sessie paddekes rapen’ of ‘een rondeke Pommelsven’. Dat klonk bij onze vrienden al héél wat beter in de oren. Gelukkig zorgden sommige verenigingen af en toe voor wat inspiratie. Ook zij moesten hun beste ideeën bovenhalen en dat deed vaak leuke activiteiten ontstaan voor de jongsten.

Zo was mama via-via te weten gekomen dat je een wel héél speciale -pas op, hier kom het W-woord weer- ‘wandeling’ kon maken in de Broekelei. Een ‘filosofische speurtocht’ zowaar! Alsjeblieft! Daar krijg je niet alle dagen de kans toe.
Maar ik zal vooral Elise zelf laten vertellen.

We hebben meegedaan aan een activiteit georganiseerd door Natuurpunt en Filodroom. We kwamen aan bij het containerpark. Daar was een tentje waar ieder kind een kaartje mocht kiezen met een opdracht op. Er waren o.a. sportopdrachten, dansopdrachten en tekenopdrachten. Na het uitvoeren van de opdracht moesten we een filosofische vraag proberen te beantwoorden. We kregen een blauw rugzakje mee met materialen om de vragen te kunnen beantwoorden. Na de uitleg kon de wandeling starten. De pijlen van Natuurpunt zouden ons de weg wijzen.
Maar er was iets gebeurd waardoor we een omweg moesten maken! Maar dat was niet erg want door die omweg hebben we heel wat nieuws ontdekt zoals het oude geboortebos met supermooie plekken om te wandelen. We hebben de hele middag genoten van de mooie natuur in Keerbergen en onderweg veel gepraat over de vragen die we hadden meegekregen.
Na de wandeling kwamen we weer terug aan het tentje van Natuurpunt en daar moesten we alles afgeven en we kregen een leuke verrassing.
(Voor diegenen die niet weten wat een filosofische vraag is… Het is eigenlijk een vraag waarop alle antwoorden juist zijn bijvoorbeeld: Hebben dieren ook vragen?, Van wie is een rivier?, Kunnen bomen voelen?, Is het meneer of mevrouw Aarde?)

Psst! Heb je ook gemerkt dat ze het ‘W-woord’ durfde te gebruiken? Haar enthousiast verslagje toont aan dat die fi-lo-so-fische speurtocht heel wat leuker bleek te zijn dan de naam deed vermoeden. En dan heeft Elise nog niet alles verteld!

Toen ze die weg langs het geboortebos maakten, hoorde ze een raar geluidje. Het klonk een beetje als papier verfrommelen of zo. Ze vroeg aan Tiebe, die al een beetje voorop was gelopen: ‘Heb je dat gehoord?’
Tiebe draaide zich om en aan de verwonderde blik in zijn ogen kon je opmaken dat hij iets had opgemerkt. ‘Daar, vlak bij jullie, op die boom, een eekhoorntje!’ Op dat moment kroop het bruine pluimstaartje een beetje verder op de stam en ook Rune en Elise konden het nu duidelijk zien. ‘Oh, wat een mooie!’
Het beestje was al even verwonderd als onze vrienden, want in plaats van weg te vluchten bleef Rune het aanstaren alsof het nog nooit zo’n leuke kleuter in levenden lijve had gezien. Dit moet dan wel een ‘filosofische eekhoorn’ zijn, dacht Elise bij zichzelf en had een klein binnenpretje.